listwy przypodłogowe podłoża (do ścian, sufitów). Stosowane w architekturze od starożytności, upowszechniły się w okresie renesansu i baroku. W chwili obecnej często zastępowane są elementami wykonanymi ze styropianu z naniesioną powłoka zabezpieczającą. Istnieją dwie metody nakładania warstwy zewnętrznej, tj.: metoda ciągniona ? styropianowy kształt jest przeciągany pod odpowiednią formatką z jednoczesnym nałożeniem masy kwarcowej; ta metoda zapewnia wysoką ostrość krawędzi, co wpływa na jakość produktu końcowego, metoda natryskowa ? ręczne natryskiwanie masy akrylowej; ten sposób nie gwarantuje jednakowej grubości listwy oraz krawędzie są bardziej "zlane"; metoda stosowana najczęściej przy produktach niewymiarowych lub niepowtarzalnych. Sztukaterię można podzielić ze względu na zastosowanie. Wyróżnia się sztukaterię elewacyjną oraz wewnętrzną, do której zaliczają się listwy przysufitowe, ścienne, przypodłogowe oraz rozety i ramy (obrazów, luster, itp.). Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/SztukateriaZalety i wady płyt MDFZalety płyty MDF doskonałe podłoże dla fornirów, folii 3D, papierów dekoracyjnych melaminowanych; izotropowa (jej właściwości są takie same we wszystkich kierunkach, na skutek braku ziarna), nie ma tendencji do podziału; elastyczna, może być stosowana do powierzchni zakrzywionych; łatwa w kształtowaniu, daje się łatwo frezować w dowolny sposób; dzięki odpowiednim dodatkom może mieć różne właściwości (np. wilgocioodporna, niezapalna, barwiona w całym przekroju itd.); dostępna w wielu grubościach i formatach; łatwa do wykończenia (np. farbą). Wady płyty MDF niskiej jakości płyta MDF może puchnąć i łamać się; tępi ostrza szybciej niż wiele odmian drewna; wprowadzanie wkrętów w krawędź płyty generalnie spowoduje efekt podobny do rozwarstwienia; podlega znacznemu skurczowi w środowisku o niskiej wilgotności; różna chłonność lakieru na krawędzi i powierzchni, wymaga gruntowania na powierzchniach poprzecznych; malowanie farbami lateksowymi jest trudne ze względu na szybkie wchłanianie wody.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82yta_MDFTwardość drewna - definicjaTwardość drewna ? obok gęstości jedna z cech charakteryzująca materiał jakim jest drewno. Określanie twardości drewna w porównaniu z innymi materiałami jest trudne, ponieważ niejednorodna jest struktura drewna (drewno wczesne, drewno późne). Na wyniki pomiaru ma także wpływ wilgotność drewna, a także rodzaj przekroju na którym dokonywany jest pomiar. Twardość poszczególnych gatunków porównywać możemy tylko w oparciu o wyniki otrzymane przy zastosowaniu tej samej metody pomiaru. Na początku XX w. rozpoczęto próby nad określeniem metody pomiaru, która dawałaby porównywalne i powtarzalne wyniki. Pierwszym był Bugsen, którego metoda pomiaru polegała na wbijaniu w drewno igły o określonej średnicy na stałą głębokość 2 mm. Siła potrzebna do tego była wartością określającą twardość drewna. Jednak ten rodzaj pomiaru dawał dość nierówne wyniki ze względu na niejednorodność drewna wczesnego i późnego. Metodę tę zastąpiono metodą Janki, która polega na wciskaniu kulki stalowej o określonej średnicy (11,284 mm) w próbkę drewna. Badanie wykonuje się na specjalnej maszynie i trwa ok. 2 minut. Szybkość obciążania powinna wynosić 320 - 480 kG/min. Wynik wyrażony jest w kG/cm2 lub MPa. Dokonuje się co najmniej 4 wciski na każdym przekroju, więc jest możliwość uśrednienia pomiarów. Metoda ta też nie jest idealna, ale jest obecnie najbardziej rozpowszechniona. Nowszą metodą, która sprawdza się lepiej np. w przypadku drewna iglastego, które ma niejednorodną strukturę jest metoda Brinella. Polega ona, podobnie jak w metodzie Janki, na wciskaniu kulki o średnicy 10 mm w próbkę drewna, jednak mierzy się nie siłę potrzebną do wciskania kulki, bo ta jest stała, a średnicę odciśniętego wgniecenia. Siłę potrzebną do wciśnięcia kulki różnicuje się w zależności od gęstości drewna. Np. dla drewna o małej gęstości stosuje się siłę 10 kG, dla bardzo zwartych 100 kG. Czas badania trwa ok. 1 minuty.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Twardo%C5%9B%C4%87_drewna